ดอกจาน

คาราบาว

ดอก จาน
 บานสะพรั่ง หน้าแล้ง
 สีแดง แต้มแต่งพื้นดินอีสาน
 ลมร้อนโชยพริ้ว
 พัดปลิวโชยผ่าน
 แย้มเยือน พื้นถิ่นอีสาน
 แดนกันดาร สุดแสนไกล
 เสียงแคน โหยแผ่ว แว่วมา
 พื้นนา
 ร้องครวญ ดินแตกระแหง
 ทุก ผู้คน
 หม่นหมอง สิ้นเรี่ยวแรง
 ดอกจาน เจ้าบานหน้าแล้ง
 กลีบดอกสีแดง ยังหมองไหม้
 ท้อง ทุ่งนานี้ขาดนาง
 น้องนางหนีบาง
 เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
 ทิ้งทุ่งนา
 เปลี่ยวร้าง ลงกลางคัน
 มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน
 หาเงินหางานเลี้ยงกาย
  
ท้อง ทุ่งนานี้ขาดนาง
 น้องนาหนีบาง
 เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
 ทิ้งทุ่งนา
 เปลี่ยวร้าง ลงกลางคัน
 มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน
 หาเงินหางานเลี้ยงกาย
 เฝ้ารอ คอยน้องจนสองปีกว่า
 ย่างเข้าเดือนเมษา
 งานสงกรานต์เคยสัญญา
 คอยแล้วเงียบหาย
 สูญไปดังสายลมพา
 หรือลืมสิ้นแล้วบ้านนา
 ลืมดอกจานเสียงแคน
 วอน วอนฝากสายลมโชยผ่าน
 ด้วยจิตอธิษฐาน
 โปรดได้สงสารและเมตตา
 กระหน่ำเมฆฝน
 ฝูงคนกลับคืนบ้านนา
 อีสานกันดารหนักหนา
 ลมเอ๋ยช่วยพาความสุขมาเยือน...