ลูกจ้างถางอ้อย

จินตหรา พูนลาภ

อกเอ๋ย อ๊กเอย
อกคนอีสาน
พัดพรากจากบ้าน
มาอยู่เมืองกาญจนบุรี
รับจ้างถางอ้อย
น้อยครั้งได้กลับบ้านที
เงินทองก็ไม่ค่อยมี
เพราะจะมีเจ้าหนี้หักเงิน
ข้าวปลาอาหาร
ก็ทานไปพอประทัง
อิ่มมั่งหิวมั่ง
ดูทุกอย่างขาดขาดเขินเขิน
อยากกลับมาบ้าน
อีสานของเราเหลือเกิน
แต่ยังใช้เงิน
ที่เบิกเกินล่วงหน้าไม่พอ
แม่จ๋า แม่จ๋าลูกคิดถึงแม่
สองมือเป็นแผล
กาบอ้อยแทะลูกน้ำตาคลอ
ตัวร้อนเป็นไข้
ก็ไม่ได้ไปซื้อยาหาหมอ
นายจ้างให้ถางอ้อยต่อ
คล้ายลูกหนออยู่ในตราง
โอ้หนอแม่พ่อคงรอเรานั้น
จึงขอกราบกราน
วานไปถึงนายจ้าง
หากเราเป็นไทย
แบ่งน้ำใจให้คนงานบ้าง
อย่าได้ใจจืดใจจาง
หวานแค่หางน้ำอ้อยก็พอ

โอ้หนอแม่พ่อคงรอเรานั้น
จึงขอกราบกราน
วานไปถึงนายจ้าง
หากเราเป็นไทย
แบ่งน้ำใจให้คนงานบ้าง
อย่าได้ใจจืดใจจาง
หวานแค่หางน้ำอ้อยก็พอ...