พเนจร

พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

นก ไม่ มี ถิ่น
เที่ยว ผก ผิน
บิน เรื่อย ไป
ท้อง ฟ้า ที่ กว้าง ใหญ่
หมู่ แมก ไม้
สุด สาย ตา
ฝัน นั้น ฝัน เลื่อน ลอย
คอย คอย วัน เว-ลา
แสง ตะวัน ลับ ตา
มุ่ง สู่ ที่ พัก พิง
ลม โชย พัดมา
ถ-ลา บิน สู้ ลม
ลำ ธาร เอื่อย ไหล น่า ชม
ภู ผา ไม่ เคย ขวาง กั้น
นึก ยิ่ง นึก ยิ่ง หวั่น
โอ้ ตัว ฉัน บิน มา เดียว ดาย
ไร้ จุด มุ่ง หมาย
ท่อง เที่ยว ไป กับ สาย ลม

นึก ยิ่ง นึก ยิ่ง หวั่น
โอ้ ตัว ฉัน บิน มา เดียว ดาย
ไร้ จุด มุ่ง หมาย
ท่อง เที่ยว ไป กับ สาย ลม
ไร้ จุด มุ่ง หมาย
ท่อง เที่ยว ไป กับ สาย ลม...