ไทรโศก

พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

ไทรเอํย เจ้าไทร
ต้นไทรงาม
ดูงดงามร่มเย็น
และโอนอ่อน
ดูเหมือนเจ้าอ่อนไหว
และอาวรณ์
กิ่งใบเกลี่ยเรี่ยรายลงดิน
ชีวิตเจ้าไม่งามเหมือนไทรงาม
ดวงชะตาชักพาเป็นไทรโศก
โศกไทรโศกเจ้าซบลงแผ่นดิน
ให้ดินให้ฟ้าให้ลม
ซ่วยปลอบโยน
โศกไทรโศกไม่งามอย่างไทรงาม
แต่น้ำใจเจ้างามเกินเอ่ยรำพัน

โศกไทรโศกเจ้าซบลงแผ่นดิน
ให้ดินให้ฟ้าให้ลมซ่วยปลอบโยน
โศกไทรโศกไม่งามอย่างไทรงาม
แต่น้ำใจเจ้างามเกินรำพัน
ลูกแม่พ่อพลัดพรากจากไปนาน
เพราะความจำเป็น
ที่คนก่อไว้ให้
แต่ความดีที่ทำหวังอีกไม่นาน
มีความรักความสุขสู้ไทรงาม
มีความรักความสุกสู้ไทรงาม...