น้ำตานางรอง

พิมพ์ จันทร์นภา

ใครว่ารักสุดแสนหวาน
แต่ฉันว่ารักนั้นขมขื่น
จะกินจะนอนแสนอาวรณ์สุดฝืน
รักเอ๋ยทุกค่ำคืน คอยหา
เขามาห่างไกล
เขาอยู่กับใครทำไมไม่มา
คอยอยู่จนเช้าสว่าง
 
 เราก็คง เป็นเช่นนางรอง
ถูกมองเหมือนเราเป็นหมอนข้าง
ยามต้องการเขาก็คงอย่างนั้น
สมใจก็จากจางห่างน้อง
ทิ้งเราเศร้าใจ
นี่แหละผู้ชายน้ำใจกะล่อน
จะแอบไปอ้อนคนใหม่
 
 เที่ยวแจกรัก ฝากความหวาน
เสกสรรค์จะยกวิมานมาให้
จะมีใจเดียวรักคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
เผลอตาก็แอบไป ควงหญิง
ทิ้งเราเฝ้ารอ
ห้ามให้พะนอเคล้าคลอแอบอิง
ปล่อยเราทิ้งลอยแพ
 
 จงเลิกลา พรานพล่าผู้หญิง
ที่จริงหญิงก็คือเพศแม่
จงหยุดทำลายและเห็นใจคนอ่อนแอ
ฉันคงเป็นแค่ ตัวนางรอง
เหมือนมีปาบกรรม
ชาติก่อนฉันทำตามมาสนอง
จึงกลับมาต้องขมขื่ม
 
 เที่ยวแจกรัก ฝากความหวาน
เสกสรรค์จะยกวิมานมาให้
จะมีใจเดียวรักคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
เผลอตาก็แอบไป ควงหญิง
ทิ้งเราเฝ้ารอ
ห้ามให้พะนอเคล้าคลอแอบอิง
ปล่อยเราทิ้งลอยแพ
 
 จงเลิกลา พรานพล่าผู้หญิง
ที่จริงหญิงก็คือเพศแม่
จงหยุดทำลายและเห็นใจคนอ่อนแอ
ฉันคงเป็นแค่ตัวนางรอง
เหมือนมีปาบกรรม
ชาติก่อนฉันทำตามมาสนอง
จึงกลับมาต้องขมขื่ม...