กะลาทาสี

พุ่มพวง ดวงจันทร์

เพลงกะลาทาสี

กะลาทาสี
มองสวยสำรวย เลิศล้ำ
หน้าที่ประจำ
เพียงแค่ ตักน้ำล้างบาทา
ขันทองคำ
คนใช้ ตักน้ำ ล้างหน้า
เทียบ คุณค่า
ต่างชั้นกัน เหลือล้ำ
เธอมี ตัวฉัน
เป็นขัน ทองคำ ลูกนั้น
ล้างหน้าแปรงฟัน
ยังต้องใช้ฉัน ทุกเช้าค่ำ
เห็นกะลาทาสี
ว่าดี เหลือล้ำ
ไปลูบ ไปคลำ
สุดท้าย แค่ตาย กลับมา
ถ้าฉันไม่รักเธออย่างที่สุด
ฉันจะไม่ฉุด
ให้เธอหลุดจากกองกะลา
จะปล่อยให้จม
กลับซ้ำ จะสมน้ำหน้า
ที่มี สองตา
แต่แววเธอ หามีไม่
ไม่มอง ด้วยซ้ำ
โทษฐาน เธอทำผิดพลั้ง
แต่ก็ ยังยั้ง
นึกภาพ ความหลัง
แล้วร้องไห้
ขันทองคำ
อย่างฉัน มันดำไม่ได้
แหละเธอจำไว้
กะลาสีไหน ก็คือ กะลา

ไม่มอง ด้วยซ้ำ
โทษฐาน เธอทำผิดพลั้ง
แต่ก็ ยังยั้ง
นึกภาพ ความหลัง
แล้วร้องไห้
ขันทองคำ
อย่างฉัน มันดำไม่ได้
แหละเธอจำไว้
กะลาสีไหน ก็คือ กะลา...