น้ำตาลูกแม่ย่า

พุ่มพวง ดวงจันทร์

ลืม คนสุโขทัย
ดวงใจจะเอาอะไรแน่นอน
คล้าย กับสาย ลมจร
จากคอน เหมือนนกที่จากรัง
ลืม ความหลัง
ครั้งงานแม่ย่า แล้วหนอ
เคยปิดทองร่วม เคลียคลอ
อธิษฐาน แล้วก็
สัญญาจะรักให้นาน
มาบัดนี้ก็ห่าง ไกล
ปวดใจคิดถึงวันเคยสุขสันต์
ภาพ เคยส่งมาแลกกัน
ฉับพลัน เปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
ภาพยังหลอนลวงตลอดเวลา
ผลลัพท์คือได้ น้ำตา
ขอวอน แม่ย่า
เช็ดน้ำตาให้ลูกอีก
 
ฝากเพลงนี้ตามสายลมมา
ช่วยพารักเราให้กลับมาดี
รอ เฝ้ารอมาทั้งปี
ไม่มี เขามาน้ำตาคลอ
ลืมเลยหนอ รักเคยหล่อหลอมใจ
จนนานจนเนิ่น เกินไป
แต่คนสุโขทัย
ตั้งใจคอยวันกลับมา...