มนต์ปากชาย

พุ่มพวง ดวงจันทร์

โอ รัก เอย
ไฉนเลย จึงปรวนแปร
รักจริง หญิงมีแท้
แต่ไม่แน่ ใจของชาย
รักก็ง่าย หน่ายก็เร็ว
รักมันเหใจเร็วถูกลวง
โอ ใจ คน มีเล่ห์กล
เป็นเหมือนบ่วง
แม้หญิง ได้อ้อนเธอ
หลงระเริง น้ำตาร่วง
ต้องช้ำทรวงติดบ่วงคำคน
ใจหญิง มักโอนอ่อน
ถูกคำวอน ก็มักลืมตน
ปากชายคล้ายดั่งมีมนต์
ความสาวร่วงหล่น
ก็เพราะมนต์ปากชาย
โอ คุณ ขา
โปรดเมตตา หญิงบ้างได้ไหม
ไม่จริง ก็อย่าลวง
ของที่หวง เธอยังให้
เพราะนึกว่าชาย
จะมั่นหมายรักจริง
 
ใจหญิง มักโอนอ่อน
ถูกคำวอน ก็มักลืมตน
ปากชายคล้ายดั่งมีมนต์
ความสาวร่วงหล่น
ก็เพราะมนต์ปากชาย
โอ คุณ ขา
โปรดเมตตา หญิงบ้างได้ไหม
ไม่จริง ก็อย่าลวง
ของที่หวง เธอยังให้
เพราะนึกว่าชาย
จะมั่นหมายรักจริง...