ศาลาคนเศร้า

พุ่มพวง ดวงจันทร์

เขียนจดหมาย
บรรยายทุกข์ใจส่งมา
เขียนด้วยนองน้ำตา
มาถึงศาลา คนเศร้า
เขียนรำพัน
ใครได้อ่านเรื่องชีวิตเรา
คงจะช่วยแบ่งเบา
ให้ตัวเราหายเศร้าอุรา
หยิบปากกา
กลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหล
จารึกรอยหมองไหม้
ทั้งความในใจ ไร้ค่า
เพราะรักลวง
เราต้องร่วงสู่ห้วงน้ำตา
ไม่มีใครช่วยได้หรอกหนา
มีแต่ศาลาคนเศร้าที่รอ
หยิบปากกา
เขียนถึงศาลาคนเศร้า
ที่ว่างหรือเปล่า
ขอเข้าไปพักหน่อยหนอ
ถูกคนรัก จากไปให้หลงคอยรอ
พอแล้วความช้ำพอ
ไม่รอขอความเมตตา
หนีความรัก
หนีรอยช้ำหนีกรรมให้ไกล
จากความหมองไหม้
ไม่ขอทนอาย ภายหน้า
ใครที่เหมือนเรา
ที่มีความเศร้าคลอเคล้าน้ำตา
ไม่มีสุขมีทุกข์รีบมา
ให้ศาลาคนเศร้าช่วยเอย
 
หยิบปากกา
เขียนถึงศาลาคนเศร้า
ที่ว่างหรือเปล่า
ขอเข้าไปพักหน่อยหนอ
ถูกคนรัก จากไปให้หลงคอยรอ
พอแล้วความช้ำพอ
ไม่รอขอความเมตตา
หนีความรัก
หนีรอยช้ำหนีกรรมให้ไกล
จากความหมองไหม้
ไม่ขอทนอาย ภายหน้า
ใครที่เหมือนเรา
ที่มีความเศร้าคลอเคล้าน้ำตา
ไม่มีสุขมีทุกข์รีบมา
ให้ศาลาคนเศร้าช่วยเอย...