กระยางกับอีแร้ง

ยอดรัก สลักใจ

ขาวบริสุทธิ์ ดุจดังหิมะ
เจ้ากระยางเอํย
ใครเห็นชมเชย ยกย่องสรรเสริญ
สำรวมท่าทาง ราวอรหันต์ ผู้เจริญ
สง่าเหลือเกิน ชวนเพลินเมื่อมอง
ของกินนั้นโปรด สิ่งมีชีวิต
ไม่ผิดยักษา
ปลิงหอยปูปลา รายรอบริมหนอง
ทุกวันทุกคืนล้วน แต่สุขี
ไม่เคยมอง
ว่าตัวเจ้าของ นั้นต้องตราบาป
ผิดกันไกล กับอีแร้ง
ที่คนรังเกียจ
มันไม่เคยเบียด เบียนใครย่อยยับ
ซากสัตว์ตายแล้ว ถึงจะเน่าเหม็น
นับเป็นสำรับ
กลับถูกเหยียบยับ ชาติมันต่ำทราม
ผองชนนั้นโปรด เปรียบกันสักนิด
คิดอยู่เสมอ
ควรหรือบำเรอ
ด้วยเล่ห์เหยียบหยาม
คนไร้ศีลธรรม ตั้งตนผยอง
ให้มองตาม
คนจิตใจงาม เขาย่ำบีฑา
 
 ผองชนนั้นโปรด
เปรียบกันสักนิด
คิดอยู่เสมอ
ควรหรือบำเรอ
ด้วยเล่ห์เหยียบหยาม
คนไร้ศีลธรรม ตั้งตนผยอง
ให้มองตาม
คนจิตใจงาม เขาย่ำบีฑา...