พี่จนไปหน่อย

ระพิน ภูไท

พี่จนไปหน่อย
 ถึงคอย ไม่ไหว
 ปล่อยไป ตามกรรม
 เพราะบุญ เราทำ
 ร่วมกัน แค่นี้
 ลาก่อน แม่สาว ในตา สีโศก
 ขอให้โชคดี
 แล้ว นึกถึงพี่
 เพียง วันละหน่อย
 โบก มืออำลา น้ำตา ร่วงไหล
 ตัดใจ มองเมิน
 เสียดาย เหลือเกิน
 ด้วยเงิน เราน้อย
 น้ำตา พี่ไหล จนนอง ใบหน้า
 ใช่มา สำออย
 เพราะ จนไปหน่อย
 น้อยใจ น้อยใจ
 เขา มาทีหลัง พี่ ตั้งนาน
 ชาวบ้าน ก็รู้
 แต่แล้วพี่สู้ เขา ไม่ได้
 อำนาจ ยศฐา บรรดาศักดิ์
 ตัดรัก แรมไกล
 ตั้งแต่ นี้ไป
 เหมือนเส้น ขนาน
 พี่จนไปหน่อย แหงนคอยอกเอ๋ย
 หลุดเลย ลอยไป
 ขอเพียงเสี้ยวใจ
 จาก แม่จอมขวัญ
 จงแบ่ง ใจนึก และคิด ถึงพี่
 เพียงปี ละวัน
 ถึง จะไกลกัน ชื่นใจ คนจน
  
 เขา มาทีหลัง พี่ตั้งนาน
 ชาวบ้าน ก็รู้
 แต่แล้วพี่สู้ เขา ไม่ได้
 อำนาจ ยศฐา บรรดาศักดิ์
 ตัดรัก แรมไกล
 ตั้งแต่ นี้ไป
 เหมือนเส้น ขนาน
 พี่จนไปหน่อย แหงนคอยอกเอ๋ย
 หลุดเลย ลอยไป
 ขอเพียงเสี้ยวใจ
 จาก แม่จอมขวัญ
 จงแบ่ง ใจนึก และคิด ถึงพี่
 เพียงปี ละวัน
 ถึง จะไกลกัน ชื่นใจ คนจน...