อุ้มท้องร้องไห้

สุนารี ราชสีมา

วันนี้วันแต่ง
สาวแก้มแดงท้ายคุ้ง
ไทยมุงเป็นฝูง เขาไปมุงดูเจ้าสาว
คงใส่ ชุดไทยท้องถิ่น
อาบกลิ่น น้ำปรุงฟุ้งพราว
เจ็บละเน้อ ฉันเอย เอย
เจ็บ อย่างเคยหนอเรา
แล้วลูกในท้อง ฉันจะร้องเรียกใคร
จะหาพ่อใหม่ ใครจะมาสนเล่า
ลูกรัก อย่าดิ้นนักสิ
หรือว่าวันนี้ เจ้าโกรธพ่อเจ้า
เขาแต่ง กันไปสดสด
แบ็งค์ม่วง หมดไปหลายกระเป๋า
ทำไมทีฉัน นั้นไม่ได้แต่ง
บุญเขามันแรง บุญฉันมันเฉื่อย
จะแข่งบุญ เขาคงจะไม่มีทาง
จะเข้าไปขวาง งานวิวาห์ของเขา
ทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้
เพราะว่าอายเขาจัง
ได้แต่นั่งมอง อุ้มท้องร้องไห้
ป่านนี้ฟงไฟ คงดับไปแล้วบ้าง
เรือนหอ เขาสาดน้ำหอม
แล้วแก้มเขาพร้อม เปล่งดังมะปราง
คงจูบคงจิบ หยิบเอาผ้าออก
แล้วผิวไข่ปอก คงจะงามบรรเจิด
แต่ฉัน มันปวดใจ เอย
อีกไม่เท่าไร แล้วลูกคงจะเกิด
โอ้ฉัน มันปวดทรวง เอย
เพราะลูกคือบ่วง คล้องคอตอนเกิด
สุขใจ ให้เขาไปเถิด
ช้ำใจ รับเอามาเถิด
ผู้ให้กำเนิด ลูกเขาไปแต่งงาน...