รักยามจน

อรวี สัจจานนท์

ตัดสินใจแน่แล้วหรือไร
เรื่องคุณ จะไปอยู่กินกับเขา
ความพิศวาทขาดแล้วสองเรา
เงียบเหงา หัวใจเมื่อไร้เธอปอง
อยากให้เหมือนก่อนครั้งเราจน
ขัดสน สองเราสู้ทนหม่นหมอง
เราแสนสนิทชื่นชิดเคียงครอง
ยากไร้ เงินทองเราสองสุขใจ
ครั้นพอจะมีเงินทองขึ้นบ้าง
กลับมีมาร
กั้นกลางขวางรักเราได้
เธอลืมความรักเสียแล้วหรือไร
ลืมคนให้กำลังใจ
ปลอบใจจุนเจือ
ไม่คิดเป็นห่วงแล้วหรือไร
ใช่ไหม เมื่อใจขาดความเอื้อเฟื้อ
มั่งมีแล้วแจกใจรักพร่ำเพรื่อ
ไม่เหลือ เยื่อใยแม้สายเลือดเธอ

ไม่คิดเป็นห่วงแล้วหรือไร
ใช่ไหม เมื่อใจขาดความเอื้อเฟื้อ
มั่งมีแล้วแจกใจรักพร่ำเพรื่อ
ไม่เหลือ
เยื่อใยแม้สายเลือดเธอ...