ตะวันรอนที่หนองหาน

อ๊อด โอภาส ทศพร

โอ้ละเน้อ โอ โอ โอ โอ้ ละเน้อ
  ผู้สาวภูไท ใช่มีแต่ที่เรณู
  ได้ฮักแล้วพี่ได้ฮู้ คือสาวภูไทสกลนคร
  ครั้นไปเที่ยวงานพระธาตุเชิงชุม
  ได้พบบังอร
  เหมือนเคยร่วมบุญปางก่อน
  ที่สุดขอบฟ้าก็มาพบพาน
  แดดอัศดงค่ำลงที่ฝั่งหนองหาร
  เฮาสองเคยเที่ยวด้วยกัน
  มนต์ฮักสายัญห์สวาทวาบหวาม
  สายลมโชยชิ้วทิวสนลิ่ว
  โอนสอดเสียงกังวาน
  เหมือนเสียงใจเฮาสาบาน
  ให้หนองหารได้เป็นสักขี
  โอ้ละเน้อ หัวใจดังเหมือนต้องมนต์
  ท้าวผาแดงและนางไอ่ดล
  ให้เจอน้อง ณ แดนแห่งนี้
  วอนจ้าวช่วยคุ้มฮักยั่งยืน
  อย่าได้หน่ายหนี
  เหมือนนิยายมีอยู่คู่หนองหาร
  คนขานกล่าวชม
  แดดอ่อนคราใดหัวใจพี่สั่นสะท้าน
  คิดถึงเคยฮักผูกพัน
  คิดถึงหนองหารที่เคยรื่นรมณ์
  ความหลังฝั่งหนอง
  ที่เคยประคองนวลน้องแนบชม
  หัวใจยังครางระงม
  โอ้แม่สาวสกลที่รัก...