ตากับหลาน

จรัล มโนเพ็ชร

ตา เดินจูงมือหลาน
ตาเดินผ่าน หน้าฉัน ทุกวัน
ตา เคยมองดูฉัน ยิ้มให้กัน
มานานหลายปี
ตามาคอยท่า หน้าโรงเรียน
เวียนรอ รับหลานคนดี
ตาเดินช้าช้าคงที
ดูเหมือนมี ความสุขใจ
ส่วนฉัน ตัวคนเดียว
จะเหลียวหาใครใคร
ให้ความสนใจ ใยดีดูแล
มายืน คอยขาย หวานเย็น
ไม่เคยเห็น หน้าพ่อและแม่
อยากจะเป็นหลานตา
แต่คงแค่ ได้เป็นในฝัน
ตา กำลัง เดินมา
ตรงเวลา เท่ากันทุกวัน
ตา จะข้ามไปฟากนั้น
แต่รถรา วิ่งกัน วุ่นวาย
ตา มองเห็นหลานชาย ของตา
ข้ามมาบนทางม้าลาย
แต่เกิดมี รถบรรทุกทราย
มาชน หลานชาย เต็มแรง
กระเด็น ไปทันที
เลือดสีแดงแดง
สิ้นใจ เพราะแรง รถคนใจมาร
ตาตะลึง มองดูหลานชาย
แล้วโถมกาย เข้ากอดศพหลาน
น้ำตา ไหล ริน ผ่าน
ปานว่า จะขาดใจ

สองแขน อุ้มศพหลาน
ตาเดินผ่าน หน้าฉัน เลยไป
ตา จะไปทางไหน
ฉันอยากไป ร้องไห้ กับตา
แต่ ตา เดินหายลับไปเลย
โธ่เอ๋ย ตาเอ๋ยตา
ตั่งแต่วัน นั้นเป็นต้นมา
ไม่เคย เห็นหน้า ตาอีกเลย...