ไม่ใช่ดาว

ทัช ณ ตะกั่วทุ่ง

หากเธอเป็นดาว
คงส่องแสง แพรวพราว ระยับดวงตา
อยู่บนฟ้า ฟ้าก็คง โอบล้อมด้วยห่วงเธอ
แอบอิงกันและกัน ผูกพันรักนั้นเสมอ
ได้เจอ ทางฝันที่มันทอดยาว
แต่ความเป็นจริง
เธอก็ยัง เดินดิน อยู่เหมือนใครใคร
อยู่ตรงนี้ ไม่มีใคร ห่วงหวงดังหมู่ดาว
เจอะเพียง คนหลอกคน
สับสนบนทาง เหน็บหนาว
ริ้วรอย ความเศร้า ตามเรื่อยมา
อย่าไปฝังใจ สิ่งที่แล้วไป เพียงข่มใจให้แกร่ง
อาจจะร้อนรน อาจจะร้ายแรง อย่าไปอ่อนล้า
หากเธอล้มลง เจ็บจนหัวใจ มันกลั่นเป็นน้ำตา
ให้มองขึ้นมา บนฟ้าไกล
จะเจอกับเธอ 
ฉันคนนี้ จะคอย ปลอบขวัญตัวเธอ
จะไม่ยอม ให้ใจเธอ บอบช้ำอีกต่อไป
จะคอยเป็นดั่งเงา ติดตามไม่ว่าแห่งไหน
แม้เธอ เป็นได้ แค่ดาวบนดิน
 
อย่าไปฝังใจ สิ่งที่แล้วไป
เพียงข่มใจให้แกร่ง
อาจจะร้อนรน อาจจะร้ายแรง
อย่าไปอ่อนล้า
หากเธอล้มลง เจ็บจนหัวใจ
มันกลั่นเป็นน้ำตา
ให้มองขึ้นมา บนฟ้าไกล
อย่าไปฝังใจ สิ่งที่แล้วไป
เพียงข่มใจให้แกร่ง
อาจจะร้อนรน อาจจะร้ายแรง
อย่าไปอ่อนล้า
หากเธอล้มลง เจ็บจนหัวใจ
มันกลั่นเป็นน้ำตา
ให้มองขึ้นมา บนฟ้าไกล...