ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ

ธงไชย เบริด์ ขนนกกับดอกไม้

จากคน คนที่เคยมีใจกันอยู่
เปลี่ยนไป เป็นไม่มีเยื่อใยต่อกัน
อยากลืม ลืมทุกสิ่ง
ลบล้างเรื่องวันวาน
หากเรา ไม่เห็นกัน คงลืมกันได้
หนักใจ ตรงที่ความจำเป็นบางอย่าง
กดดัน ทำให้เราเจอกันต่อไป
ยิ่งเจอ ใจยิ่งเจ็บ มันทรมานเกินไป
ห่างกัน ไปให้ไกล มันยังดีกว่า
คนที่รัก ร้างไกล นั้นเจ็บไม่นาน
คนไม่รัก ใกล้กัน ช้ำใจยิ่งกว่า
แต่ว่าหนทาง ทางของคน
ไม่มีให้เลือกเท่าไหร่
เจ็บสักเท่าไร ก็ต้องรับมา
อีกนาน นานเท่าไร มันจึงจะจบ
จบไป ไปให้ไกล ไกลกันสุดตา
อยากมี ชีวิตใหม่ ไม่ต้อง มีเธอมา
ต้องเจอ กับสายตา เย็นชากันอยู่
เจ็บปวดเสมอ ที่ต้องเจอกัน
เอ่ยปากต่อกัน เหมือนคนใหม่
จำใจแสดง แกล้งทำ กันไป
อย่างไม่ค่อยเต็มใจ
อย่างกับคน ไม่เคย รักกัน
 
 คนที่รัก
ร้างไกล นั้นเจ็บไม่นาน
คนไม่รัก ใกล้กัน ช้ำใจยิ่งกว่า
แต่ว่าหนทาง ทางของคน
ไม่มีให้เลือกเท่าไหร่
เจ็บสักเท่าไร ก็ต้องรับมา
อีกนาน นานเท่าไร มันจึงจะจบ
จบไป ไปให้ไกล ไกลกันสุดตา
อยากมี ชีวิตใหม่ ไม่ต้อง มีเธอมา
ต้องเจอ กับสายตา เย็นชากันอยู่
ต้องเจอ กับสายตา เย็นชากันอยู่...