เพลงนั้น

ธงไชย เบริด์ ขนนกกับดอกไม้

เพลงแผ่วเบาแว่วมา
น้ำตา ท่วมใจ
เพลงที่เราได้เคย ร่วมฟัง
จะผ่านมาเนิ่นนานเท่าไร
ไม่เคย เลือนลาง
พอได้ยินก็ยัง ใจหาย
อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
ยิ่งร้าว ร้าวในใจ
ยามที่เพลงตอกย้ำ
ทุกคำ ทำนอง
ใจยิ่งตรมหม่นหมอง แทบพัง
ตั้งแต่วันที่เธอบอกลา
ไม่เคย กล้าฟัง
พอได้ยินอีกครั้ง ใจหาย
อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
ยิ่งร้าว ร้าวในใจ
 
 อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
และคงไม่มีแม้เงา ของเธอ
อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
และคงไม่มีแม้เงา เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ...