ร่ำลา

ธรรพ์ณธร ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา

ในวันที่เธอ
ทิ้งคำร่ำลานั้นไว้
มันทำร้ายใจจนทุกข์จนทรมาน
ไม่อาจเข้าใจว่ารักไยร้างไกลห่าง
อยู่อย่างอ้างว้างปวดร้าวเดียวดาย
คงจำเรื่องราวภาพในอดีตครั้งนั้น
ในคืนและวันที่มีเราเคียงข้างกาย
อยากกอดเธอไว้อย่างนี้ไปจนวันตาย
แต่กลับสลายในพริบตา
พยายามข่มใจหลอกตัวเองเรื่อยมา
แม้ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม
ที่แล้วให้แล้วไป ส่วนฉันต้องทำใจ
แหละในวันนี้ไม่มีคำว่าเสียใจ
มันผ่านไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
ก็จบไปแล้ว ลืมมันไป
 
 ยังจำเรื่องราว
ภาพในอดีตครั้งนั้น
ในคืนและวันที่มีเราเคียงข้างกาย
อยากกอดเธอไว้อย่างนี้ไปจนวันตาย
แต่กลับสลายในพริบตา
พยายามข่มใจหลอกตัวเองเรื่อยมา
แม้ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม
ที่แล้วให้แล้วไป ส่วนฉันต้องทำใจ
แหละในวันนี้ไม่มีแม้คำว่าเสียใจ
มันผ่านไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
ก็จบไปแล้ว เย
มันผ่านไปแล้ว เธอจากไปแล้ว
ก็จบไปแล้ว ลืมมันไป...