เอื้อมไม่ถึง

นครินทร์ กิ่งศักดิ์

มองทะเลมีแสงจันทร์นวลยวนใจ
แล้วทำไมคืนนี้ไม่มีเธอ
จันทร์เป็นใจทอแสงรำไรลงมา
ล้ำคุณค่ากับผิวน้ำทะเล
ที่ใครใครว่าจันทร์อยู่สูง
สูงขึ้นไปไกลจนลับตา
ยังส่องแสงลงมาได้
เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง
สูงซะจนมีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้
ไกลเหลือเกิน เธอ
เอื้อมไปก็ไม่ถึง
เพียงในความคิดคำนึง
คงเป็นที่ซึ่งได้มีเธอ

จันทร์ทะเล
คงสร้างความงามเกินไป
ฉันจึงได้หลงไหลจนลืมตัว
มัวละเมอก็เพ้อกันไปคนเดียว
เธอไม่เกี่ยว ไม่เห็นไม่เข้าใจ
ที่ใครใครว่าจันทร์อยู่สูง
สูงขึ้นไปไกลจนลับตา
ยังส่องแสงลงมาได้
เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง
สูงซะจนมีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้
ไกลเหลือเกิน เธอ
เอื้อมไปก็ไม่ถึง
เพียงในความคิดคำนึง
คงเป็นที่ซึ่งได้มีเธอ...