นิดหนึ่งพอ

นนทิยา จิวบางป่า

ฉันค้นคว้า หาคำตอบ
เท่าไรไม่เจอ
เพราะอะไร
เหตุใดถึงไม่ลืม เธอสักที
หรือต้องรอให้เธอตอบ
ฉันเป็นส่วนเกิน
ที่บังเอิญผ่านมา
แล้วทำให้เธอกับเขา วุ่นวาย
เธอจะร้าย เพียงไร
อดทนไว้ เข้าใจโดยดี
เคืองไม่มี ยังภักดี
โดยไม่เคย เปลี่ยนแปลง
อยากแสดงให้เธอ
รู้ซึ้งถึงความจริงจัง
จริงใจด้วยยังหวัง
ซักวัน ฟ้ารู้ถึงคำรำพัน
ของฉันเมื่อไหร่
สะกิดใจ บอกเธอ
ให้ช่วยพิจารณา
 
 ฉันไม่เคย คิดแข็งข้อ
หรือบังอาจขอ
เพราะยังเจียม
แหละเตรียมหัวใจ ของ
คนส่วนเกิน
คบฉันไว้ เหมือนเป็นเพื่อน
ช่วยเตือนเภทภัย
ทุกข์เมื่อไหร่ ปลอบใจร้องไห้
คราใดจะคอย เช็ดน้ำตา
ปรารถนา เวียนวน
ตามประสา ของคนเคยเคียง
จึงร้องเรียน เวียนแวะวน
ทนแม้จะถูกหยาม
จะพยายาม ให้เธอ
เว้นที่ภายในดวงใจ
ของเธอให้กับฉัน ได้ยืน
ลบล้างเยือกเย็น เดียวดาย
เจียนตายไม่หวั่น จะทำใจ
แบ่งใจ ให้ฉันนิดหนึ่งพอ
ให้ฉันนิดหนึ่งพอ
ให้ฉันนิดหนึ่งพอ...