โดมรอเธอ

บุษยา & วินัย

ญขอลา แล้วโดม
 โอ้โดม เอกแดน แคว้นธรรม
 แคว้นใด ไม่ปาน หวานฉ่ำ
 เหมือนกับแคว้นธรรม ค้ำ ไทย
 เมื่อมา ข้าฝัน
 ฝ่าฟัน ผูกพัน ฝังใจ
 ฝันลอย เพื่อนพลอย ผลักใส
 เขาย่ำช้ำใจ เกิน กลั้น
ชขอวอน งามปลื้ม
 อย่าลืม กลิ่นร่ำ จำปี
 เคยนั่งดูด อกขาว คลี่
 ตรงริม นที นั่น
 แดนโดม ฤดี
 ร่มจำปี เขื่อน ขวัญ
 เราร่วมเกลียว รัก มั่น
 เคียงคู่กัน เสมอ กาล

ญหวังลอย คล้อยไป
 ตัดใจ จากโดม ขอลา
 แม้โดม จะยัง รักข้า
 เหมือนเจ้าพระยา รัก ธาร
 อยู่ไย เพื่อนเมิน
 ต่างเดิน ดุ่มเพลิน พิมาน
 แสนอาย โอ้โดม สถาน
 ต้องสิ้นขอซาน ซม ซ่อน
ชขวัญเอย เพียรใหม่
 พลาดไป ประหนึ่ง เป็นครู
 โดมยังรอ ที่รัก อยู่
 รอดู น้ำใจ ก่อน
 จำปี เป็นใจ
 ห่วงอาลัย มิ่ง สมร
 ซึมเศร้าคอย ขวัญ อ่อน
 คืนโดมก่อน เถอะน้อง เอย...