ฟั่นเฟือน

พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง

จากครั้ง เราเคยมีกัน
 อยู่ ๆ ก็พลัน มาทิ้งกันไป
 เจ็บช้ำ เธอทำกันลง ได้
 หักอก ห้ามใจ ไม่เคยลืมลง
 เจ็บนี้มันแรงเกินตัว
 เรื่องราว ในหัว
 มันตาม มันเตือน
 จะพร้อม จะยอมฟั่นเฟือน
 สติ เลอะเลือน ถ้าลืมได้ลง
 ไม่อยากรู้ว่าตัวเอง เป็นใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคย รักใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคย เคยถูกใคร
 หลอก จนเสียคน อย่างนี้
 ไม่อยากรู้ว่า ตัวเองเป็นใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคยนอนร้องไห้
 ไม่อยากรู้ว่า เคย
 เคย ให้ชีวิต ใคร ไป
  
เจ็บลึก มันจม ลงไป
 สลบ ไสล ไปเลย คงดี
 ให้ฟื้นมาเป็น เป็นคนที่
 ไม่มี เรื่องราว ไม่มีหัวใจ
 ไม่อยากรู้ว่าตัวเอง เป็นใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคย รักใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคย เคยถูกใคร
 หลอก จนเสียคน อย่างนี้
 ไม่อยากรู้ว่า ตัวเองเป็นใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคยนอนร้องไห้
 ไม่อยากรู้ว่าเคย
 เคย ให้ชีวิต ใคร ไป
  
 ไม่อยากรู้ว่าตัวเอง เป็นใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคย รักใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคย เคยถูกใคร
 หลอก จนเสียคน อย่างนี้
 ไม่อยากรู้ว่า ตัวเองเป็นใคร
 ไม่อยากรู้ว่า เคยนอนร้องไห้
 ไม่อยากรู้ว่าเคย
 เคย ให้ชีวิต ใคร ไป...