อีสานเศร้า

พิมพา พรศิริ

มีนาแปลงหน่อย
ต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มองยังว่างเปล่า
ข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน
พวกชาวอีสานมีความผิดใด
สิบเก้าจังหวัดนั้นไซร้
ดินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์
เศร้าเศร้าเศร้า

ข้าวเคยไหว
โยกโย้มาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกลียว
ล้อลมเคียวอยู่ทุกวัน
บัดนี้โศกศัลย์ พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง
โอ่โอ้โอโอ้โอ่เศร้าเศร้าเศร้า

ชลประทานไม่ผ่าน
พวกอีสานถึงจนหนักหนา
นายเอ๋ยนายข้า
โปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
อาจจนเพราะเกียจคร้าน
หมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่ต้องรวยอย่างเขา
ขอเพียงให้เฮาได้มีข้าวกิน
เศร้าเศร้าเศร้า

มีนาแปลงหน่อย
ต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มองยังว่างเปล่า
ข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน
พวกชาวอีสานมีความผิดใด
สิบเก้าจังหวัดนั้นไซร้
ดินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์
เศร้าเศร้าเศร้า

ข้าวเคยไหว
โยกโย้มาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกลียว
ล้อลมเคียวอยู่ทุกวัน
บัดนี้โศกศัลย์ พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง
โอ่โอ้โอโอ้โอ่เศร้าเศร้าเศร้า

ชลประทานไม่ผ่าน
พวกอีสานถึงจนหนักหนา
นายเอ๋ยนายข้า
โปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
อาจจนเพราะเกียจคร้าน
หมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่ต้องรวยอย่างเขา
ขอเพียงให้เฮาได้มีข้าวกิน
เศร้าเศร้าเศร้า...