คิดถึงคนไกล

รณชัย ถมยาปริวัฒน์ ต้นน้ำ

อยู่กันไกลแสนไกล
ส่งดวงใจ ถึงกัน
ให้ดวงตะวัน
ทดแทนหมอบความอบอุ่น
มีสายลมเฉื่อยฉิว
พัดปลิวพริ้วพรม
ช่วยปลอบประโลม
ย้ำความทรงจำ
เมื่อดาวทอแสงมา
ลันลันลา ลันลันลา
ส่งแววตาถึงเธอ
ลันลันลา ลันลันลา
ฝากความพร่ำเพ้อ
ถึงเธอทุกลมหายใจ
น้ำค้างพรมแผ่ว ผิว
หวาบหวิวทรวงใน
คิดถึงคนไกล
ที่ อยู่ในต่างแดน
ว่า ฉันยังคอย หา
ทุกครา ไหวหวั่น
ยามไกลลับกัน
กลัวเธอจะลืมสัญญา
ฝากดวงจันทร์ย้ำ เตือน
ช่วยเยื่ยมเยือน ทุกครา
ปลอบโยนอุรา
ทุกคราเมื่อเธอเหงาใจ
ยังคอยเธอค่ำ เช้า
เฝ้าคอยฝัน ใฝ่
ดวงจันทร์ลับไป
เกรงเธอไม่หวนมา

ว่า ฉันยังคอย หา
ทุกครา ไหวหวั่น
ยามไกลลับกัน
กลัวเธอจะลืมสัญญา
ฝากดวงจันทร์ย้ำ เตือน
ช่วยเยื่ยมเยือน ทุกครา
ปลอบโยนอุรา
ทุกคราเมื่อเธอเหงาใจ
ยังคอยเธอค่ำ เช้า
เฝ้าคอยฝัน ใฝ่
ดวงจันทร์ลับไป
เกรงเธอไม่หวนมา
ดวงจันทร์ลับไป
เธอจงคืนหวนมา...