สาวไร่ปอรอแฟน

ศิริพร อำไพพงษ์

สาวไร่ปอ
นั่งรอแฟนอยู่ใจเหงา
เขาลืมเรา
ลืมเราไปแล้วหนอแฟน
หนุ่มหมอลำ
ก็ไปหาลำอัดแผ่น
หนุ่มหมอแคน
ก็ไปมีแฟนนักร้อง
หลงรักหลงจอง
หนุ่มมือกลองก็ใจเค็ม
สาวไร่ปอ
นอนรอแฟนพูดกับหมอน
อายุตอน ตอนนี้ได้ยี่สิบเต็ม
เปิดฟังลำเสียงอ้ายลำข้นเข้ม
อ่านคอลัมหาคู่ใจหลายเล่ม
จดหมายจนเต็ม
ส่งเอเอ็มไปหาแฟน
ไฮ่แปนบ่มีอ้ายบ่มีอ้าย
จดหมายกะบ่ข่าว
ติดต่อบ่าวบ้านใกล้
เคยสิเฒ่าแก่ตาย
สายลมจ้าวสายลมจ้าว
หนาวๆฒาคือสิป่วย
ผู้สาวซวยขาดคู่ซ้อน
มีคือน้องแหน่บ่นอแหน่บ่นอ
เห็นต้นปอติดดินจะสิ้นใบแดง
น้องหมดแรง
เหมือนปอต้นใกล้จะตาย
เชื่อคำลวงของคนมาจนหน่าย
เจอะแต่คนรักแล้วลืมง่ายๆ
บางครั้งอยากตาย
เบื่อผู้ชายใจดำ
ขอวอนแฟน
อยู่แดนแคว้นถิ่นหนไหน
รู้ไหมใจ
ว่าสาวชาวไร่ชอกช้ำ
หากเมตตาอย่าให้รอเช้าค่ำ
กลับมาเคียง
เอียงแก้มคอยประจำ
หนุ่มเอ๋ยใจดำ
ฝากเพียงคำให้หลงคอย
คำฝอยนอคำเว้านอคำเว้า
ฟังเป็นตาน่าเชื่อ
เหลือแฮงคอยอยู่ถ่า
ให้เป็นบ้าอยู่ผู้เดียว
อยู่ผู้เดียวเขาบ่เหลียวมาพ้อ
สาวไฮ่ปอหน้าก่ำๆ
หนุ่มหมอลำเชื่อบ่ได้
หนุ่มรถไถนั่นแห่งฮ้าย
นั่นแห่งฮ้าย
วายร้ายหลอกผู้สาว
ล้มเป็นหล่าวสาวอกฟัง
ระวังเด้อ
ล้มเป็นหล่าวสาวอกฟัง
ระวังเด้อ...