เชย

อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง

เมื่อใด ลมพัด
 มีใบ ไม้ไหว
 บอกกลับ ใบไม้
 โบกมือ เรียก เธอ
 เอาลมจากใจ นี้ปนไป
 โอบ คลุม ไว้
 จะไปแห่งใด ไม่เดียวดาย
 ต่อไป แล้ว เธอ
 เมื่อ มีความหวัง ก็มี พลัง
 เก็บ เอาเธอฝัง
 ที่ใจ ทุก วัน
 จูงมือ กับเธอ พร้อมก้าวไป
 จะฝ่า ฟัน
 จะมีสุขทุกข์ ก็มีเรา
 ประคอง ป้อง กัน
 เชย ฟังว่าเชย
 มันกับจริง ใจ
 คนคบกัน ต้องมีห่วง ใย
 คำว่ารัก สั้นแต่ยาว ไกล
 รู้ เพียงอย่างเดียว
 ปราถนา ดี ให้ ไป
 มาก เกิน สิ่ง ใด
 กว่าเป็น เพื่อน เธอ
 ตราบ ยังมีเสียง
 ทะเล คลื่น ครวญ
 จะ ไม่เรรวน
 จืดจาง ร้าง รา
 เอาใจ แลกใจ ให้คืนมา
 อย่าหัก เห
 เพียงเรา มั่นคง ไม่ลังเล
 ไม่ยอม เส เพล
  
เชย ฟังว่าเชย
 มันกับจริง ใจ
 คนคบกัน ต้องมีห่วง ใย
 คำว่ารัก สั้นแต่ยาว ไกล
 รู้ เพียงอย่างเดียว
 ปราถนา ดี ให้ ไป
 มาก เกิน สิ่ง ใด
 กว่าเป็น เพื่อน เธอ
 เชย ฟังว่าเชย
 มันกับจริง ใจ
 คนคบกัน ต้องมีห่วง ใย
 คำว่ารัก สั้นแต่ยาว ไกล
 รู้ เพียงอย่างเดียว
 ปราถนา ดี ให้ ไป
 มาก เกิน สิ่ง ใด
 กว่าเป็น เพื่อน เธอ
 เชย ฟังว่าเชย
 มันกับจริง ใจ
 คนคบกัน ต้องมีห่วง ใย
 คำว่ารัก สั้นแต่ยาว ไกล
 รู้ เพียงอย่างเดียว
 ปราถนา ดี ให้ ไป
 มาก เกิน สิ่ง ใด
 กว่าเป็น เพื่อน เธอ...