แพรมนผืนน้อย

เกษม คมสันต์

แพรมนผืนนี้ อ้ายจก ออกมา จากถงโซ่ง
แล้วเอาไปส่ง ให้เจ้า เป็นเทื่อสุดท้าย
ก่อนซิหันหลัง ให้กัน จนฮอดเมื่อตาย
เจ้าซิมา แหนงหน่าย ว่าอ้ายไส ขี้จุ๊ขี้ยาก
แพรมนผืนนี้ มันเปื้อนด้วยคราบ น้ำตา
ก่อนอ้ายซิลา น้ำตาอ้ายไหล บ่เซา
อ้ายจ๊กจากถง เถิงเป็นถงไซ่งเก่าเก่า
บ่คู่ควรกั๊บเจ้า อ้ายจะขอลาจร
นี่แหละหนา น้ำใจอีสาวคนดี
ใจเจ้าดำเหลือที่ โซงอ้ายนี่ดำก็บ่ปาน
โซงอ้ายดำ ถึกน้ำยังซักออกได้
ใจเจ้าอยู่ข้างใน
ซักบ่ได้เห็นไหมละน้องนาง
ใจเจ้าดำละคือที่ถ่านไฟ
ใจเจ้าดำละคือที่ถ่านไฟ
แพรมนผืนน้อย อ้ายขอส่งให้ น้องคืน
ถึงอ้ายกล้ำกลืน น้ำตาบ่ให้มันไหล
ไม่อยากซิเห็น เห็นผ้าแพรมนบาดใจ
ซิบ่อขอฮ้องไห้ กับผู้สาวใจดำ

นี่แหละหนาน้ำใจ อีสาวคนดี
ใจเจ้าดำเหลือที่ โซงอ้ายนี่ดำก็บ่ปาน
โซงอ้ายดำ ถึกน้ำยังซักออกได้
ใจเจ้าอยู่ข้างใน
ซักบ่ได้เห็นไหมละน้องนาง
ใจเจ้าดำละคือที่ถ่านไฟ
ใจเจ้าดำละคือที่ถ่านไฟ
แพรมนผืนน้อย อ้ายขอส่งให้ น้องคืน
ถึงอ้ายกล้ำกลืน น้ำตาบ่ให้มันไหล
ไม่อยากซิเห็น เห็นผ้าแพรมนบาดใจ
ซิบ่อขอฮ้องไห้ กับผู้สาวใจดำ...