ตามแฟน

เฟื่องฟ้า เรืองรอง

นั่งรถ จากเมืองขอนแก่น
มุ่งมาหาแฟน ที่ กทม
มีเงินแปดร้อย ขายปอ
หากไม่เจอละก็
พอไม่พอเท่ากัน
อยู่ที่เดิม ต้องเจอสักวัน
หากย้ายแล้วนั้น
ฉันคงไม่เจอ
คงจะเศร้า เหงาใจยืนเซ่อ
ขอให้เจอ ดังใจต้องการ

จากกัน ละตั้งแต่ 
หาค่ารถส่งข้าว
ส่งข่าวเพียงหน
แล้วก็เงียบหาย ไปดล
เจอะทิดเอมทิดอ้น
บอกว่าเขาทำงาน
อยู่โรงทอ สมุทรปราการ
หวั่นเกรงเหมือนกัน
ว่าฉัน-ทนา
สาวชื่อก้อง ของโรงทอผ้า
เล่นหูเล่นตา ไปนอนร่วมเตียง

ถามชาวโรงงานทุกแห่ง
ไม่มีคนชื่อแฉ่ง
สายตาเฉียงๆ
ไปนวนคร ไปไทยเกรียง
ถามเขาดูจนเกลี้ยง
บ่มีไผพบพาน
ไปอยู่ไส หรืออ้ายวายปราณ
ถามผู้จัดการ เพิ่นก็บ่บอก
ซางมันโลด ขืนตามจนตรอก
รีบกลับบ้านนอก
เดี๋ยวเงินไม่พอ

ถามชาวโรงงานทุกแห่ง
ไม่มีคนชื่อแฉ่ง
สายตาเฉียงๆ
ไปนวนคร ไปไทยเกรียง
ถามเขาดูจนเกลี้ยง
บ่มีไผพบพาน
ไปอยู่ไส หรืออ้ายวายปราณ
ถามผู้จัดการ เพิ่นก็บ่บอก
ซางมันโลด ขืนตามจนตรอก
รีบกลับบ้านนอก
เดี๋ยวเงินไม่พอ...