รอเธอ

โอภาศ ทศพร

คิด ถึง
 บ้านน้อยเราอยู่เคียง
 ด้วยสำเนียงแห่งรัก
 ยากนัก ลืม ได้
 เธอจ๋า ก่อนที่จะจากไป
 โปรดคิดตรองด้วยใจ
 ว่าใคร เขา ห่วง
 เธอ มอง
 ที่พระจันทร์พร่างพราย
 ด้วยแสงนวลเฉิดฉาย
 รอเธอคว้า มัน
 ฉัน หรือ กล้าเผยคำออกกั้น
 ด้วยหัวใจเธอนั้น
 ไปฝัน หา ใคร
  
ดัง แก้วร้าว
 เราสอง ต้องมาแยกกัน
 ด้วยจันทร์ทอแสง
 วัน สิ้นแรง
 จงคืน หวลมาที่ฉัน
 ด้วยวัน ฉันรอ
 รอ เธอ โปรดหวลคืนกลับมา
 บ้านน้อยที่เหว่ว้า
 คอยหา เธออยู่
 รู้ ไหม ที่หัวใจเจ็บช้ำ
 สุดระกำเท่าใด
 รอให้ ย้อน มา
  
ดัง แก้วร้าว
 เราสอง ต้องมาแยกกัน
 ด้วยจันทร์ทอแสง
 วัน สิ้นแรง
 จงคืน หวลมาที่ฉัน
 ด้วยวัน ฉันรอ
 รอ เธอ โปรดหวลคืนกลับมา
 บ้านน้อยที่เหว่ว้า
 คอยหา เธออยู่
 รู้ ไหม ที่หัวใจเจ็บช้ำ
 สุดระกำเท่าใด
 รอให้ ย้อน มา...