วิมานรักห้วยแก้ว

ชรินทร์ -เพ็ญศรี

ชโอ้ห้วยแก้ว เป็นพยาน
สาบาน ว่าใจจะรักจริง ไม่เปลื่ยน
แปลง อย่าแคลงคิดหวั่นเลยหนอ
ญใจยังเกรง จะคิดลวงล่อ
เพียงพนอ แนบแล้วคงหน่าย
ชพี่ไม่กลับกลาย
มั่นหมายใจโดยจริง จัง
ญเหลือจะเชื่อเบื่อคำสัญญา
ชวอนว่าจงฟัง
ญแม้น สม ดั่งใจ แล้ว คง ชัง
ชน้ำใจพี่ตั้ง ตรงตาม สัญญา
ญรัก จริง ดังว่า น่า ฟัง ไฉน
ชเปรียบห้วยแก้ว คู่ ดอย
ไหลลอย หลั่งลง เสมอ มา ตลอดปี
ญแต่ มีทั้งขุ่นและใส
ชใจ อา ดูร ขุ่นหมอง ตรมไหม้
เพียงยามใด ที่น้อง ชังพี่
ญหาก ไม่ ปรานี
ชพี่นี้คงต้องตรอมตาย
ญแม้นใจเอื้อเชื่อคำน้ำใจ
ชจะไม่เปลื่ยนกลาย
คล้าย น้ำตกหลั่งไหลไม่วาย
ญรักคงไม่หน่ายแนบเคียงทุกครา
ชขอรักจนกว่า ชีวาสลายลาญ
ญแม้นใครใจเลวเลือนลืมคำ
ชขอจงจมน้ำวังบัวบาน
ญหากใครซื่อตรง รักจงยืนนาน
ชขอจงพ้นผ่าน โศกภัยมัวหมอง
ญหากห้วยแก้วแห้งไป
ชน้ำใจไม่มีวันแล้งรัก สลักลง
ญมั่นคงขอคู่เคียงสอง
ชมีเนินดินโขดหินเป็นห้อง
ญคือวันทองเสกสองครองใกล้
ชหรีดหริ่งเรไร กล่อมขวัญไพร
เป็นเพลงโลม
ญเสียงน้ำหลั่ง ซ่าดังไหลริน
ชพิณเทพประโคม
ญแสง โสม ส่อง เสมือน โคมใจ
ชญสองเรารักใคร่ ในดงวิมาน
ซุ้ม ไม้ เป็น ม่าน ชื่นบาน นิรันดร์...