รักแสนเศร้า

ดอน สอนระเบียบ

ก่อนจากพี่ไป
 เจ้ายังไปลา
 ยังจำได้ไหมคำพร่ำ วอน
 พี่เฝ้าแต่คอย
 คอยวันเจ้ากลับ
 กลับจากเมืองกรุงคืนสู่ท้องนา
 ฝนฟ้าท้องทุ่งเจิ่งนอง
 นาน้องไร้คนคราดไถ
 เหลียวหารอคอยจนอ่อน ใจ
 เจ้าบอกจะไป ไม่กี่เดือน
 นี่ก็จวนเกือบปี
 แสงสีวิไลรื่นรมย์
 น้ำหอมน้ำปรุงพร่างพรม
 จึงลืมตะเกียง
 เหม็นกลิ่นโคลนตรม
 หรือหลงคารมชายรูป งาม
  
 ไม่ส่งข่าวเลย
 ไม่ห่วงคนรอ
 ลืมนาแล้วหนอสาวเจ้า เอย
 ลืมทุ่ง คลอง
 ลืมพ่อและแม่
 ท่านแก่ชราตาฝ้า ฟาง
 ทุ่งร้างน้องนางไม่มา
 สาว ๆบ้านนาข้างเคียง
 พากันรอคอยเจ้ากลับ นา
 โปรดส่งข่าวคราว เป็นจดหมาย
 ว่ายังไม่ตาย
 สงสารแม่เจ้าบ้างซิ
 พร่ำหานั่งคอยข้ามวัน
 รีบกลับเถิดสาว
 อย่าเฝ้าแต่ฝัน
 ลุ่มหลงจนลืมคนเฝ้า รอ
 ฝนฟ้าท้องทุ่งเจิ่งนอง
 นาน้องไร้คนคราดไถ
เหลียวหารอคอยจนอ่อนใจ
 เจ้าบอกจะไป ไม่กี่เดือน
 นี่ก็จวนเกือบปี
 แสงสีวิไลรื่นรมย์
 น้ำหอมน้ำปรุงพร่างพรม
 จึงลืมตะเกียง
 เหม็นกลิ่นโคลนตรม
 หรือหลงคารมชายรูป งาม...