คืนทรมาน

ดาวใจ ไพจิตร

อยู่ คนเดียวเงียบเหงาเศร้าทรวง
เธอ มิห่วงหายไปทั้งคืน
ปล่อย ให้ฉันระกำกล้ำกลืน
เธอ ไปชื่นระรื่นฉ่ำใจ
แต่ ก่อนยามความรักหวานฉ่ำ
คืน และค่ำมิเคยร้างไกล
เฝ้า แต่คอยประโลมเร้าใจ
ร้อน เย็นไหมห่วงถามทุกครา
ครั้น ยามนี้เธอมาเปลี่ยนไป
เป็น อันใดหรือจึงโรยรา
บ้าน ขาดเธอร่วมเรียงนิทรา
ราว ป่าช้าน่ากลัวเหลือใจ
อยู่ ในบาร์เธอมิวังเวง
ฟัง เสียงเพลงเพลิดเพลินฤทัย
แต่ คนรออยู่บ้านเหงาใจ
ได้ ยินเสียงแต่นาฬิกา

อยู่ คนเดียวเงียบเหงาเศร้าทรวง
เธอ มิห่วงหายไปทั้งคืน
ปล่อย ให้ฉันระกำกล้ำกลืน
เธอ ไปชื่นระรื่นฉ่ำใจ
แต่ ก่อนยามความรักหวานฉ่ำ
คืน และค่ำมิเคยร้างไกล
เฝ้า แต่คอยประโลมเร้าใจ
ร้อน เย็นไหมห่วงถามทุกครา
ครั้น ยามนี้เธอมาเปลี่ยนไป
เป็น อันใดหรือจึงโรยรา
บ้าน ขาดเธอร่วมเรียงนิทรา
ราว ป่าช้าน่ากลัวเหลือใจ
อยู่ ในบาร์เธอมิวังเวง
ฟัง เสียงเพลงเพลิดเพลินฤทัย
แต่ คนรออยู่บ้านเหงาใจ
ได้ ยินเสียงแต่นาฬิกา...