ฉันวันนี้

ธานินทร์ อินทรเทพ

ทุกวันฉันมี ความสุขหัวใจ
ไม่อยาก จะคิดอะไร
มีหัวใจ เหมือนห้องว่างเปล่า
ไม่โกรธ ไม่แค้น
ไม่เกลียดใคร ให้ใจหมองเศร้า
ใครว่า อย่างไรช่างเขา
ตัวของเรา รู้ตัวเราดี
ท่องไปเที่ยวไปให้หมดสิ้นวัน
ชาติหนึ่ง ชีวิตแสนสั้น ขอใช้มัน ให้ฉ่ำชีวี
มืดค่ำง่วงเหงา ซุกกายเข้า ถ้าพอมีที่
ถ้าหากเจ้าของเขามีต้องขอโทษที มิได้ตั้งใจ
อาจ จะเป็นชีวิตเสเพล 
แต่จิตใจไม่เคยเกเร
หลอกลวง ทำร้ายใจใคร
แต่เรื่องความรัก ใครรอ ต้องขอเสียใจ
ฉันมอบถวายวัดไป
พร้อมกับหญิงชาย คู่นั้นนานแล้ว
นี่คือฉันเองที่อยู่ที่มี
เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์
ฉันก็มีหัวใจผ่องแผ้ว
เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว
หลับได้คืนคืนพอแล้ว
ไม่เป็นนกแก้ว ในกรงของใคร
 
นี่คือฉันเอง ที่อยู่ที่มี
เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์
ฉันก็มี หัวใจผ่องแผ้ว
เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว
หลับได้คืนคืนพอแล้ว
ไม่เป็นนกแก้ว ในกรงของใคร...