ญาติวันทอง

ธานินทร์ อินทรเทพ

ผ่านมาผ่านไปคนแล้วคนเล่า
โอ้ความหมองเศร้า เมื่อไหร่จะจบสิ้นหนอ
ช่างขยัน มาสรรเสริญเติมต่อ
ดังเห็นฉันเป็นหลุมบ่อ ล้างท่อรอรับอารมณ์
แสบเสียววาบไปจนถึงกระดูก
เห็นเขาสนุก กับคน สนิทสนม
ได้แต่ยิ้ม ปลอบหัวใจระบม
เขาชื่นเขาสุขเขาสม ทิ้งเราหน้าตรม อกตัน
สอดสายตา มองหาคนปราณี
ขอน้ำใจไมตรีมาต่อชีวี สักวัน
เขาก็อุตส่าห์ ให้มา หนึ่งขัน
แต่ช่างขม เหลือนั่น
เพราะเป็นน้ำคำจากใจกากี
เจ็บช้ำชอกใจมาหลายขยัก
ถ้าเป็นเครื่องจักรก็คงผุกร่อนเต็มที
เก้าสิบเก้า คนแล้วในบัญชี
คนที่ร้อยต่อไปนี้ ขออย่าเป็นญาติกับวันทอง
 
เจ็บช้ำชอกใจมาหลายขยัก
ถ้าเป็นเครื่องจักรก็คงผุกร่อนเต็มที
เก้าสิบเก้า คนแล้วในบัญชี
คนที่ร้อยต่อไปนี้ ขออย่าเป็นญาติกับวันทอง...