คอยเธอ

นงลักษณ์ โรจนพรรณ

งาม ทุ่งสวรรค์งาม ยามต้องระพี
งาม ทุ่งแห่งนี้มี สายธารผ่าน นานนิรันดร์
ปุย เมฆสดใสพลิ้ว ปลิวใน ม่านครามนั้น
เฉก เช่นสวรรค์สรร เป็นชั้นเป็นฉากเสน่หา
ฉ่ำ รักบูชาด้วยศรัทธา รักนิรันดร์
พลัน ทุ่งสวรรค์โรย โรยด้วยระวี
ธาร ที่อิ่มนที นี้แห้งเหือด ระเหยพลัน
มัน แห้งมันโหยหาย คล้ายลมพราย พัดใจฉัน
ขาด เธอเปรียบชีวัน ฉันสิ้นสวาทขาดคลาย
ตาย ฉันคงตายอย่างเดียวดาย และเดียวแด
ฉันมิเคยรู้ ใครรั้งเธอแรมร้างรา
ฉันมิคิดใฝ่ฝันหา ความหวังมลายผันแปร
ฉันรู้เพียงฉัน สิ้นแล้วสิ้นไปทุกอย่าง 
พลิกโลก ควานหาเธอ มันมืด และอ้างว้าง
แต่ยัง ฉันยังหวังรอ เธอจะหวลคืน
กลับ เป็นมิ่งขวัญยืน ของคนเก่า โดยทุกทาง 
มา ซิมารับรู้ ฉันอยู่อย่าง ทุกข์หม่นหมาง
อย่า เลยอย่าอำพราง
เธอเองก็เศร้า อย่างฉัน 
สุขฟื้นคืนพลัน หากสวรรค์ นี้มีเธอ
 
ฉันมิเคยรู้ ใครรั้งเธอแรมร้างรา
ฉันมิคิดใฝ่ฝันหา ความหวังมลายผันแปร
ฉันรู้เพียงฉัน สิ้นแล้ว สิ้นไปทุกอย่าง 
พลิกโลก ควานหาเธอ มันมืด และอ้างว้าง
แต่ยัง ฉันยังหวังรอ เธอจะหวลคืน
กลับ เป็นมิ่งขวัญยืน ของคนเก่า โดยทุกทาง 
มา ซิมารับรู้ ฉันอยู่อย่าง ทุกข์หม่นหมาง
อย่า เลยอย่าอำพราง
เธอเองก็เศร้า อย่างฉัน
สุขฟื้นคืนพลัน หากสวรรค์ นี้มีเธอ
สุขฟื้นคืนพลัน หากสวรรค์นี้มีเธอ...