พนาโศก

นันทิดา แก้วบัวสาย

ย่ำค่ำยามพลบซบฟ้า
โพ้นพนาโศกสั่ง
นกกาคล้อยพาคืนรัง
ข้ายังสัญจร
ย่ำค่ำยามพลบโพล้เพล้
ขวัญซวนเซเร่ร่อน
ร้างรอนนิจจาอาวรณ์
จะนอนไหนเล่า
ไม้มองโคล้งครึ้ม
ซบซึมทึมๆมึนเมา
ว่ายวอนขอนอนซอมเศร้า
ให้ลมเคล้าอกโรยร้าวราน
ย่ำค่ำยามพลบลบไล้
ผีพรายไพรเพ่นพล่าน
เสียงเพลงนกยังกังวาน
กล่อมพรานฝันเปลี่ยว
ค่ำคืนเดือนคล้องเคล้าฟ้า
โพ้นพนาป่าเปลี่ยว
ร้างรากันมาดายเดียว
โศกเซียวเสียวทรวง
ค่ำคืนยืนฝันขวัญหาย
เห็นดาราลู่ร่วง
ฟ้าปรายเสียดายดาวดวง
ถูกทวงแสนเศร้า
ซมซานฝันเพ้อ
ละเมอเรียกเธอเบาๆ
เปรียบมานิทราทูนเกล้า
เฝ้าโลมเล้ากอดเกลาเคล้ากัน
ค่ำคืนเดือนคล้อยลับฟ้า
ขวัญชีวาหวาดหวั่น
นกไพรพิไลรำพันว่ามันเหมือนข้า
 
ค่ำคืนเดือนคล้อง
เคล้าฟ้า โพ้นพนาป่าเปลี่ยว
ร้างรากันมาดายเดียว
โศกเซียวเสียวทรวง
ค่ำคืนยืนฝันขวัญหาย
เห็นดาราลู่ร่วง
ฟ้าปรายเสียดายดาวดวง
ถูกทวงแสนเศร้า
ซมซานฝันเพ้อ
ละเมอเรียกเธอเบาๆ
เปรียบมานิทราทูนเกล้า
เฝ้าโลมเล้ากอดเกลาเคล้ากัน
ค่ำคืนเดือนคล้อยลับฟ้า
ขวัญชีวาหวาดหวั่น
นกไพรพิไลรำพัน
ว่ามันเหมือนข้า...