คอแห้งเป็นผง

ประจวบ

คอแห้งคอแห้งเป็นผง
แม่โฉมยงขอน้ำกินที
น้ำบ่อพี่ก็ไม่เอา น้ำบ่อพี่ก็ไม่เอา
อยากได้น้ำเหล้าสามสิบห้าดีกรี
พี่เป็นคนเมา
น้องเอ๋ยอย่าเหมาว่าพี่น่ะชั่ว
พี่เมาพี่มัว
น้องเอ๋ยอย่ากลัวว่าพี่จะเซ
พี่เมาเก้กัง
น้องเอ๋ยพี่ยังไม่หมดความเก๋
พี่เมาจนหงำเดินรำลิเก
พี่ก็ยังเท่ห์ในท่าที
ได้กินสุรา
สักก้งหูตาคงปรอดคงโปร่ง
เหล้าจีนเหล้าโรง
ฟัดแล้วนั่งโคลงเปิดวงรำเมา
หากเจ้าเมตตา
ขอน้ำสุราพี่ดื่มแก้เหงา
ไม่ได้เหล้าแท้กระแช่ก็เอา
หรือน้ำตาลเมาก็ยังดี
คอแห้งคอแห้งเป็นผง
แม่โฉมยงขอน้ำกินที
น้ำบ่อพี่ก็ไม่เอา น้ำบ่อพี่ก็ไม่เอา
ไม่ได้น้ำเหล้าน้ำขาวก็ยังดี
บ้านพี่อยู่ไกล
โถยังไถลนะมาถึงบ้านเจ้า
อยากมานั่งเมา
บ้านนวลน้องเจ้าสักสิบชั่วโมง
เหล้าโรงน้องหอม
พี่นี้ขอยอมยกหัวแม่โป้ง
ได้อยู่ใกล้น้องเจ้าของเหล้าโรง
นั่งกินในโอ่งก็ยังมีดีกรี
ตัวพี่อยู่ไกล
แต่แล้วหัวใจน่ะพี่อยู่ใกล้เจ้า
พี่ยอมให้เมา
เพราะลิ้มรสเหล้า
ของเจ้าเข้านั้น
เหล้าจากมือน้อง
เหมือนน้ำที่กรองมาจากสวรรค์
ได้อยู่ใกล้น้องนั่งมองทั้งวัน
พี่ยิ่งสุขสันต์ซาบซ่านฤดี
ดอกเอ๋ย เอ๋ย
เจ้าดอกกระเพรา
พอยามเย็นเห็นหน้าเจ้า
แหม พี่เมาได้ทุกที
คอแห้งคอแห้งเป็นผง
แม่โฉมยงขอน้ำกินที
น้ำบ่อพี่ก็ไม่เอา น้ำบ่อพี่ก็ไม่เอา
ไม่ได้น้ำขาวน้ำข้าวก็ยังดี...