สักขีแม่ปิง

ประวิตร-ทวินันท์

ชโอ้กุศล ดลพี่มาพบเจ้า
ใจพี่ยัง ร้อนผ่าว
ความรักรุมเร้า คลั่งไคล้
ญน้ำคำ รักของคนเมืองใต้
จะจริงแท้ แค่ไหน
สาวเชียงใหม่ ครวญใคร่ถวิล
ชชีพสลาย ยังไม่คลายรักเจ้า
ญจริงดั่งใจ หรือเปล่า
หวั่นเกรง เคลือบเอาที่ลิ้น
ชรักจริง เพียงหัวใจแดดิ้น
ไม่วายเว้น ถวิล
มิสิ้นความรัก ได้เลย
ญน้ำ ปิง ล้น ฝั่ง
ชดัง รัก พี่
เปี่ยมฤดีแล้ว เจ้าเอย
ญแล้ว คง ละ เลย
ไม่เหมือนเอ่ย
ชโอ้ทรามเชย
มิเคย แหนงหน่าย
ญหน่อยเถิดนะ
คงจะไม่ เห็นหน้า
ชถ้า พี่เป็นเหมือนว่า
วานน้องฆ่า เสียให้ตาย
ญสาบาน
ชจ๊ะสาบานก็ได้
หากความรัก สลาย
ขอตาย ในสายแม่ปิง

ชรัก กัน หวาน ชื่น
ญเกรง ขม ขื่น
ชื่นกลับชัง ช้ำอกหญิง
ชน้อง ควร รู้ใจ พี่ทุกสิ่ง
เช่นแม่ปิง รู้จริงใจพี่
ญหน่อย จะคร้าน
นานจะกลาย หายชื่น
ชพี่ ไม่ไปไหนอื่น
จะขอ ชื่นรักอย่างนี้
ญอุ๊ยตาย อายเขาบ้างซิพี่
ชจูบฝากรักสักที
พร้อมไว้เป็น สักขีแม่ปิง...