คอยพี่

ผ่องศรี วรนุช

ฮื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮื้อ ฮือ
ฮื้อ ฮือ ฮือ ฮื่อ ฮือ ฮื่อ ฮือ ฮื้อ

เดือนห้า หน้าแล้ง 
น้ำแห้ง ขอดห้วย 
นั่งคอยเหมือนคน ใจป่วย 
คอยพี่ที่ห้วย เกือบเดือน 
บอกจะมา
กลับผิดสัญญา แชเชือน 
คอยค้าง ร้างเลือน 
ทำเหมือน เราหมดความหมาย 
เห็นนกเคียงคู่ ดูแล้วอิจฉา 
ใช่ซิ เราคน บ้านป่า 
เขาถึง ไม่มา ห่วงใย 
ที่ กทม นั้นคงมีบ่อ ล่อใจ 
คิดมา คิดไป
น้อยใจ หนักหนา 
คอยพี่ ที่ริมห้วย 
ป้าหลวย 
น้าเลื่อน และเพื่อนจำปา 
ต่างซุบซิบ งุบงิบ นินทา 
บางคน หาว่าเราบ้า 
เขาไม่มา แล้วคอยทำไม
ชะแง้ ชะเง้อ 
มองเหม่อ หม่นหมอง 
ผิดหวัง นั่งน้ำตานอง 
ไม่อาจเรียกร้อง กับใคร 
ลูบแก้มนวล
ไม่น่าจะด่วน ปล่อยใจ 
เขาขอ รีบให้
ใจง่าย เกินไป เลยตรม
เหงาฮื้อ ฮือ ฮื่อ ฮื่อ ฮือ
ว้าเหว่
คอยพี่ ที่ริมห้วย 
ป้าหลวย 
น้าเลื่อน และเพื่อนจำปา 
ต่างซุบซิบ งุบงิบ นินทา 
บางคน หาว่าเราบ้า 
เขาไม่มา แล้วคอยทำไม
ชะแง้ ชะเง้อ 
มองเหม่อ หม่นหมอง 
ผิดหวัง นั่งน้ำตานอง 
ไม่อาจเรียกร้อง กับใคร 
ลูบแก้มนวล
ไม่น่าจะด่วน ปล่อยใจ 
เขาขอ รีบให้
ใจง่าย เกินไป เลยตรม
จบ...