กาม เทพหลอกลวง เสียบศรปักทรวง ให้ห่วงหาให้รักแล้วไยมาริดรักมาแรมไกล รักของข้า ดังบัวบังใบ บัง มิให้ใคร เห็นคร่ำครวญหวนทุกเช้าเย็น ตรอม ตรมสุดหักสุดหายหัวใจมิวาย ระบม สุดตรอม สุดตรมใจยิ่งคิดให้ โหย หา ต้องบังรักไว้ไม่กล้า บอก ใคร เย็น ย่ำ สุริยาตะวันจากตาพามืดมิด โอ้ช่างเหมือนดวงจิต มืดมิดยามร้างไกล น้ำ ตาตกตามตะวัน นึกแล้วหวั่น พรั่น ใจอกเอ๋ยทำฉันใดเล่า เอย คู่ชื่นเคยเชยรักร้างเลยแรมรา ยิ่งพาให้หนาว ไฉนปองรักอย่าง บัวบังใบ ต้องช้ำหัวใจ เรื่อย มา...
7633
หน้าส่วนตัว
