วาสนาคนจน

รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส

หัว ใจ ของ ใครหรือจะทานทน
เมื่อ มาถูกคนที่เคยรักกันแปรปันใจ
ให้กับหญิง คนนั้น เฉิดฉันท์ลาวัลย์วิไล 
มั่งมี เหนือใครเขาเลยทิ้งให้เราอกตรม
ยาม จะนอน ร้าว รอน ดวงจิต
เฝ้า แต่คิด ใจระบม 
มอง ดูดาว พร่าง พราว นภา
ดังดวงตา ของใครเคยหมาย ชม
บัดนี้ เขาไป อ้อนออดกกกอดเกลียวกลม
กับคนสวยรวยรื่นรมณ์ เชยชิดชมกันชื่น ใจ
 
รัก ใคร ไม่ เคยได้ดั่งใจปอง
ได้ แต่ เป็นรองนั่งมองเขาครองกันร่ำไป
วาสนา คนจน ทนช้ำระกำหมองไหม้
เฝ้ามอง หาใคร ที่มีดวงใจ แน่ นอน
จน จึงทำ เหมือน น้ำ ท่วมปาก
ช่างลำบาก ยากจะวอน
ยาม จะไป เขา ไม่ เคยลา
ยามจะมา ก็มา ไม่แน่ไม่นอน
ทำเหมือนว่าเราเป็นทาส 
คอยปัดกวาด ที่นอน คนจนแม้จะมาก่อน
ก็ร้าวรอนเป็นรองร่ำไป...