กุหลาบเวียงพิงค์

วงจันทร์ ไพโรจน์

กุหลาบเวียงพิงค์ ดอกนี้
บ่มีเจ้าของ เพิ่งแรกแย้ม
บ่มีใฝจอง เป็นเจ้าของ
ครองใจเด็ดดม ส่งกลิ่น
อบอวลยั่วยวนหัวใจ
ไปตามสายลม เปิ้นทั่วแคว้น
แดนไทยหมายชม
สมเป็นกุหลาบเวียงเหนือ

กุหลาบเมืองไหน ทั่วดินแคว้น
ในแดนสยาม ยังบ่เทียมเทียบเท่า
ความงาม เปรียบดังสาวชาวพิงค์
งามเหลือ บ่ได้แต่งเติม
เสริมทรงไว้ลวงให้ชายหลงเชื่อ
ปากบ่แดงแป้งบ่ได้เจือ
คิ้วบ่ได้เทื่อ ดินสอ

กุหลาบเวียงพิงค์ ดอกนี้
สายจริงเจ้าเอย ยังบ่มีผู้ใดไหนเลย
มาโลมเล้าเอาไปพนอ
ด้วยสาวชาวพิงค์กลัวบ่ฮักจริง
ของชายรูปหล่อ กลัวเสียนัก
กลัวคำป้อยอ กลัวน้ำตา
หล่อรินทรวง

หมู่เฮาชาวเหนือ อย่าไปเชื่อ
เชียวหนอคำชาย
เดี๋ยวจะต้องเจ็บช้ำใจตาย
เปิ้นเมืองใต้พูดจาหลอกลวง
หากเปิ้นได้เฮา เปิ้นคงทิ้งเฮา
น้ำตาไหลร่วง หากหลงลม
คงโดนหลอกลวง
ช้ำทรวงเหมือนดั่ง บัวบาน

หมู่เฮาชาวเหนือ อย่าไปเชื่อ
เชียวหนอคำชาย เดี๋ยวจะต้อง
เจ็บช้ำใจตาย เปิ้นเมืองใต้
พูดจาหลอกลวง หากเปิ้นได้เฮา
เปิ้นคงทั้งเฮาน้ำตาไหลร่วง
หาดหลงลมคงโดนหลอกลวง
ช้ำทรวงเหมือนดั่งบัวบาน...