เย็นลมว่าว

วินัย จุลละบุษปะ

เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว
ปัดลมร้อนผ่าว
เป่าลมที่หนาวไปสิ้น
ร่มเย็น ทั่วทุกถิ่น
บนแผ่นดิน สายลมรำเพยทั่วไป
เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย
จิตใจหายเหนื่อย
ด้วยลมชะโลมจิตใจ
ว่าวน้อย ลอยลม
ฉันพลอยรื่นรมณ์
ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้
สายลมชื่นใจ
ว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา
ดู ดูเหมือนว่าวเริงร่าย
จุฬาคว้าส่าย
ปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่า
ยิ่งดู ดูเหมือนว่า
เจ้าจุฬา คว้าไปไม่มีผ่อนเบา
หลง ความคะนองเพลินพล่าม
จิตใจเหิมห่าม
จู่โจมเพราะความโฉดเขลา
โฉบฉาย กรายมา
เดี๋ยวเดียวจุฬา
กลับมาติดเหนียงปักเป้า
ฝืนดึงฉุดเอา
ยิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว
 
เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว
ปัดลมร้อนผ่าว
เป่าลมที่หนาวไปสิ้น
ร่มเย็น ทั่วทุกถิ่น
บนแผ่นดิน สายลมรำเพยทั่วไป
เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย
จิตใจหายเหนื่อย
ด้วยลมชะโลมจิตใจ
ว่าวน้อย ลอยลม
ฉันพลอยรื่นรมณ์
ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้
สายลมชื่นใจ
ว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา
ดู ดูเหมือนว่าวเริงร่าย
จุฬาคว้าส่าย
ปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่า
ยิ่งดู ดูเหมือนว่า
เจ้าจุฬา คว้าไปไม่มีผ่อนเบา
หลง ความคะนองเพลินพล่าม
จิตใจเหิมห่าม
จู่โจมเพราะความโฉดเขลา
โฉบฉาย กรายมา
เดี๋ยวเดียวจุฬา
กลับมาติดเหนียงปักเป้า
ฝืนดึงฉุดเอา
ยิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว...