รอทั้งปี

สดใส ร่มโพธิ์ทอง

เจ้าจากไกล ไปตั้งนาน
หลงรอวัน เจ้านั้น คือทุ่ง
หลงเพลิน เมืองกรุง
หลงความรุ่งเรือง เมืองฟ้าอำไพ
ไปหลงสิ่ง ยวนเย้า
ลืมรักเก่า เอาไว้ ทิ้งนาทิ้งไร่
หนีไปไม่ย้อนรอย ลืมหนุ่มน้อยชาวนา

เคยจับเคี่ยว เกี่ยวคู่กัน
น้องลืมวัน เคยสุขสันต์เริ่งร่า
ถึงคราวมีงาน สงกรานต์บ้านเราเคยชื่นอุรา
เคยตักบาตร่วมขัน เคียงคู่กันมา
สงกรานต์เดือนห้า ขวัญตาอยู่ไหนกัน
คงสงสุขสันต์ในกรุงไกล

คอยเจ้าเยี่อน เดือนสิบสอง
น้ำเหนือนองท่วมทั้วท้องนาไร่
เหลียวดู นงเยาว์ไร่เงา ยอดหญิงก็ยิ่งอาลัย
เคยร่วมปล่อย กระทง
ลงน้ำร่วมเสี่ยงทาย
สองเราเคยให้ สัญญาว่า รักกัน
เป็นมิ่งขวัญ ในดวงใจ

ลืมเจ้าลืม ความหลัง
ครั้งเมื่อวัน วันขึ้นปีใหม่
เย้ายวนกัน ของขวัญให้มา คือผ้าสีไพร
พร้อมภาพ สคส มองเห็นก็ใจหาย
เหมือนดังจะให้ ไว้รองหยอดน้ำตา
เป็นผ้าซับ น้ำตา...