ชายไร้โบสถ์

สมยศ ทัศนพันธ์

ชีวิตเราแสนเศร้า มืด มน
 ผู้ คนเขาไกลไม่อยาก สัง คม
 ดัง ร่างกายเราโส มม
 ต้อง จม ทุกข์ทนแต่เกิด กาย
 พ่อแม่ตาย ไร้คนเขาเมตตา
 เป็น กำพร้า
 พา ให้ต้อง อับอาย
 เสียทีที่เกิด เป็นชาย
 เหมือนมี เพียงกาย
 ไร้ ความหมายสิ้นดี
  
ฟังเสียงแตรเขาแห่ นาค มา
 ศรัทธา นึกใคร่ได้บวช สัก ที
 คน บวชให้ไม่เห็น มี
 เศรษฐี เขากลัวจะยุ่ง ใจ
 บวชให้ แล้วเกรงจะกลับ กลาย
 เป็น คนร้าย
 หนี มาบวช ซ่อนตน
 ต้องทนทุกข์กลับ อับจน
 เหมือนคน ชั่วโฉด
 ไร้ ทั้งโบสถ์และบุญ
  
อยากให้แม่ได้เกาะ ผ้าเหลือง
 รุ่ง เรืองสีบริสุทธิ์ พุทธคุณ
 คอย ผู้คนช่วยค้ำ จุน
 ดั่ง บุญ แม่น้อยจึงอับ จน
 ลูก เป็น เหมือนคนมีบาป หนา
 ดัง ชั่วช้า
 คน เบือนหน้า ไม่มอง
 สวดมนต์ไหว้กราบ เพื่อปอง
 หาคน ประคอง
 ฉัน เข้าโบสถ์สักที...