ร่มไทรแห่งความหลัง

สมยศ ทัศนพันธ์

ทุ่งนาป่าเขาลำเนาแห่งความ
เยือก เย็น
ดู เหมือนเป็นแดนแห่งความหลัง
แว่วยินหมู่นกระงมก้องไพร
ได้ ฟัง
เพลิน เพราะดังจะกล่อมไพรสน
กิ่งไทรใหญ่น้อยย้อยลงสู่ธาร
ระรื่น
ดัง เหมือนคืนดาวเกลื่อนเวหา
แผ่วคำกระซิบคล้ายรักอยู่ใน กมล
เรา สองคนเคยแอบอิงกัน
สุขอยู่ใน ป่า ดง พงพฤกษ์พนา
หวาน ตรึง อุรา
ทุก วัน
สุดจะลืม ใน ความ สัมพันธ์
รัก อัน งาม ประทิน
แผ่นดินถิ่นนี้ไม่มีอะไร
แพ่ว พาน
งามสายธารไม้ดอกแก่งหิน
ร่มเงาหมู่ไม้เร้าใจอยู่เป็น
อาจิณ
ฟัง เสียงพิณกอไผ่เสียดสี

สุขอยู่ใน ป่า ดง พงพฤกษ์พนา
หวาน ตรึง อุรา
ทุก วัน
สุดจะลืม ใน ความ สัมพันธ์
รัก อัน งาม ประทิน
แผ่นดินถิ่นนี้ไม่มีอะไร
แพ่ว พาน
งามสายธารไม่ดอกแก่งหิน
ร่มเงาหมู่ไม้เร้าใจอยู่เป็น
อาจิณ
ฟัง เสียงพิณกอไผ่เสียดสี...