วันลาสิขาบท
สมยศ ทัศนพันธ์
เวรกรรมใดหนอ
พอผมสึกออกมา
บวชเป็นพระ ได้หนึ่งพรรษา
โชคก็พาชีวิต เศร้า
สุดจะฝัน ผูกพันธ์ถึงคนรักเก่า
เจ็บชอกช้ำอกเหงา
โลกเราอนัถตา
บอกให้บวชแล้ว
นางแก้วจะแต่งงาน
แต่ก็ทิ้งคำปฏิญาน
เปลี่ยนสาบานไม่เหมือน ว่า
โอ้จอมขวัญ
กลับมารักกันดีกว่า
อย่าไปหลงอื่นมา
ร่วมนิทรา ข้านั้นจะอาย
อนุสรณ์ วันลาสิขา บท
ต้อง รันทด
ให้จดจำจนวัน ตาย
สุดจะรัก สุดจะแค้น
สุดเสียดาย
สิ้นแล้วคนเคียงกาย
สิ้นพันธะ แลเหลียว
จำใจลาหวล
ทวนเข้าโบสถ์อีกที
สิ้นตัณหา กิเลสโลกีย์
เรื่องสตรี ไม่ขอข้องเกี่ยว
จะยึดถือ
ร่มโพธิญานแน่นเหนี่ยว
มุ่งธรรมะ อย่างเดียว
เหมือนเกรียว พระธรรมมั่นคง...
3303
หน้าส่วนตัว
