อกฟ้าใจนาง

สมยศ ทัศนพันธ์

เห็นเขาสูงแหลมเสียบแทงอกฟ้า
คิดถึงนางชาวป่า
ชาวดอยที่หลงคอยอยู่
ก่อน เคยรัก
ใจภักดิ์คนเดียวชื่นชู
เคลียเคล้าเคียงร่วมเรียงชิดคู่
มอง ดูเหมือนภาพความหลัง
น้องเอ๋ยน้องนาง
เนื้อนิ่มนุ่มนวล
คิด ถึงคืนคร่ำครวญ
แต่ นวลแน่งน้อยจนคลั่ง
ก่อน จากลา
จำเสียงสัญญาเจ้าสั่ง
ให้ หวนคืนย้อนหลัง
ไป รับเจ้าดังเคย
ครั้นได้ครบตามสัญญา
ไปรับเจ้ากลับหนีหน้า
อนิจจาไม่น่าเลย
เปลี่ยน แปรไป
ดังสายลมไม่นิ่งเฉย
ลืมสัญญาที่เคยพร่ำเอ่ย
ลืมหมดเลยที่เคยสุขสันต์
แม้นเขาสูงแหลมเสียบแทงอกฟ้า
มิ ช้ำเหมือนอกข้า
ถูกแทงด้วยน้ำคำมั่น
เจ็บ ปวดใจ
ข้านี้ไปชั่วชีวัน
สิ้น หมดแล้วความฝัน
โศกศัลย์ทรวงระทม
แม้นเขาสูงแหลมเสียบแทงอกฟ้า
มิ ช้ำเหมือนอกข้า
ถูกแทงด้วยน้ำคำมั่น
เจ็บ ปวดใจ
ข้านี้ไปชั่วชีวัน
สิ้น หมดแล้วความฝัน
โศกศัลย์ทรวงระทม...