แม่นางนกขมิ้น

สมยศ ทัศนพันธ์

โธ่เอ๋ยแม่นาง นกขมิ้น 
เจ้ามาทิ้งถิ่น บินไปอยู่ไหน เล่า เอย
ปล่อยให้เขา มาชื่น เชย
ลืมกรงทองของเจ้าเลย ที่เคยระรื่น สุขสันต์
รูปสวยดั่งทอง เขา ปั้น แต่ใจเจ้านั้น
ผันแปรไม่แน่ สักวัน หากใครหลง คงโศกศัลย์
ดังกรงทองที่ใส่มัน ผูกพันเป็นแผลตรมฤทัย
โอ้ สาวสวยอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ปลื้มสุขแล้วไม่ควรห่าง
จืดจางรักเวียน เปลี่ยนใจ 
หวังน้ำบ่อหน้าไม่ช้าคงต้องหมองไหม้ 
เพียงรักช้ำพลาดไป 
เหลือรอยอาลัยเจ้าจะระทม
หากแม้นไม่มีใครเลี้ยงดูเจ้า
โปรดมาที่เก่า ก่อนเจ้าได้เคย รื่น รมย์
ข้าสิหวัง ยังเฝ้าชม คอยคอยคอยเจ้าอกตรม
อย่าโลมยลโฉม นกขมิ้น
โอ้ สาวสวยอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ปลื้มสุขแล้วไม่ควรห่าง
จืดจางรักเวียน เปลี่ยนใจ 
หวังน้ำบ่อหน้าไม่ช้าคงต้องหมองไหม้ 
เพียงรักช้ำพลาดไป 
เหลือรอยอาลัยเจ้าจะระทม
หากแม้นไม่มีใครเลี้ยงดูเจ้า
โปรดมาที่เก่า ก่อนเจ้าได้เคย รื่น รมย์
ข้าสิหวัง ยังเฝ้าชม คอยคอยคอยเจ้าอกตรม
อย่าโลมยลโฉม นกขมิ้น...